Jesienna akcja: Pomóż, by nikt nie musiał uciekać przed głodem!
ZERO GŁODU: Zwalczanie głodu i ekstremalnej biedy jest głównym celem działań w ramach pomocy Caritas Norwegia krajom rozwijającym się. Foto: Caritas Internationalis/Isabel Corthier.
Po raz pierwszy od dwudziestu lat nowy raport ONZ wskazuje na rosnącą liczbę ludności dotkniętej głodem. 815 milionów ludzi na świecie głoduje. Caritas uważa jednak, że wciąż możemy osiągnąć cel, którym jest wyeliminowanie głodu do 2030 roku.
W zeszłym roku liczba głodujących na świecie wzrosła o 38 milionów. Główną przyczyną są konflikty i zmiany klimatyczne. Wielu musi uciekać, by móc się wyżywić.
– W zeszłym roku plony zostały zniszczone przez suszę. Teraz próbujemy po prostu przetrwać do następnych zbiorów, mówi 15-letnia Susanna Gelasivo.
Dziewczynka jest matką 9-miesięcznego Rossa Edwarda. Caritas spotyka ją w wiosce Enyif w Sudanie Południowym. Dwa miliony osób zostały zmuszone do ucieczki, a wiele tysięcy ludności cywilnej straciło życie z powodu wojny domowej, która zbiera żniwo w Sudanie Południowym. Susanna opowiada, że wraz z rodziną uciekła przed walkami do miasta. Teraz, gdy sytuacja się uspokoiła, powrócili do domu. Inni, tacy jak Justin Malis, nie mieli innego wyboru niż ucieczka z kraju.
UCIEKAJĄC: Justin Malis uciekł z rodziną i niemowlęciem Florą i pięćdziesięcioma krewnymi po tym jak wioska, w której mieszkali, zostala zaatakowana.
Prawie rok temu zaatakowana została wioska Justina Malis, Gimono w Sudanie Południowym. Tego samego dnia Justin zdecydował się uciec. Wypożyczył ciężarówkę, do której zmieściła się cała jego rodzina wraz z niemowlęciem Florą i 50 krewnymi, i wyruszył na południe w kierunku granicy z Ugandą.
Nie było czasu na zabranie ze sobą wielu rzeczy, a to, co udało im się wziąć, pogubili po drodze. Kiedy w końcu przybyli do obozu dla uchodźców w Bidibidi w Ugandzie, nie mieli już ze sobą niczego. Justin i jego rodzina otrzymali skromne mieszkanie, kawałek ziemi uprawnej i poczucie bezpieczeństwa.
Uchodźcy w Ugandzie potrzebują żywnościwody i pomocy medycznej. Od otwarcia obozu w 2016 roku Caritas przekazuje uchodźcom wiedzę na temat produkcji żywności, tak aby byli w stanie sami się wyżywić. Tej jesieni 40 tysięcy rodzin otrzyma nasiona i urządzenia do produkcji zboża, kassawy i warzyw. Oprócz tego rozdzielane są racje żywnościowe w ramach pomocy humanitarnej.
Wszyscy mają prawo do żywności
Mimo że przez ostatni rok tendencje szły w złym kierunku, pełniący obowiązki sekretarza generalnego Caritas, Knut Andreas Lid wierzy, że światu uda się osiągnąć ten ambitny cel.
– Wiemy, jak zapobiegać i minimalizować konsekwencje klęsk spowodowanych zmianami klimatycznymi. Dlatego też przyczyniamy się do zapobiegania lokalnym konfliktom. Mamy umiejętności i zasoby, które pozwolą nam osiągnąć Świat potrzebuje jednak bardziej zdecydowanej woli politycznej, aby wyeliminować głód na świecie do roku 2030, mówi sekretarz generalny.
Knut Andreas Lid Foto: Caritas Norge
80 procent głodujących mieszka w wioskach państw rozwijających się na globalnym Południu, szczególnie w Azji i Afryce. Połowa z nich prowadzi małe gospodarstwa rolne, w których produkują żywność na potrzeby własne, a ewentualne nadwyżki z plonów próbują sprzedać. Nieco mniejszą część stanowią rolnicy, którzy nie posiadają własnej ziemi, lecz utrzymują się z pracy na gospodarstwach innych osób.
Norwegia może zrobić więcej
Nie ma jednego przepisu na rozwiązanie problemów głodu na świecie, lecz wszyscy zgadzają się z tym, iż wysiłki należy skierować na małe gospodarstwa oraz ludzi niedożywionych i źle odżywionych.
Wiele norweskich organizacji uważa, że Norwegia robi za mało, by rozwiązać światowy problem głodu. Dla rządu Erny Solberg zdrowie i edukacja są najważniejszymi obszarami działania. Caritas i inne organizacje uważają, że nie będą one ani zrównoważone, ani efektywne, jeżeli nie zwalczymy głodu i biedy. Norweskie organizacje proponują, by rząd sporządził plan działania dla wyeliminowania głodu. Caritas w pełni popiera tę propozycję.
– Norwegia ma unikalne kompetencje w sektorze prywatnym, badawczym i publicznym, które mogą odegrać decydującą rolę w globalnej likwidacji głodu. Caritas pracuje nad rozwiązywaniem problemów tam, gdzie one powstają, i kieruje w te miejsca zarówno swoje kompetencje, jak i zasoby, które przyczyniają się do rozwoju i poprawy warunków życia rodzin w zmarginalizowanych lokalnych społecznościach. Jeżeli będziemy mieć szansę uczestniczyć w przygotowaniu takiego planu, to dołożymy wszelkich starań, aby środki pomocowe dotarły do tych, którzy mają największe potrzeby i największy potencjał, mówi Knut Andreas Orgland Lid.
W jaki sposób Caritas Norwegia zwalcza głód
Zwalczanie głodu i ekstremalnej biedy jest głównym celem działań w ramach pomocy Caritas Norwegia krajom rozwijającym się. Prowadzimy programy w wielu krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej. Punktem wyjścia są dla nas podstawowe przyczyny głodu na poziomie lokalnym, regionalnym i krajowym. Takie podejście jest bardzo efektywne. Jest ono możliwe dzięki wykorzystaniu pozycji Kościoła w wielu krajach oraz dzięki ogromnej sieci Caritas, która umożliwia dostęp do setek tysięcy ludzi żyjących w lokalnych społecznościach.
Co roku Caritas Norwegia przyczynia się do poprawy życia około pół miliona ludziDzięki naszym programom biedni rolnicy, którzy prowadzą małe gospodarstwa, zwiększają własną produkcję żywności i mogą zjadać trzy posiłki dziennie, a ludność w sytuacjach kryzysowych otrzymuje natychmiastową pomoc humanitarną.
Wspieranie małych gospodarstw odbywa się poprzez:
- zwiększanie produkcji żywności,
- udostępnianie wystarczającej ilości wartościowego pożywienia,
- przekazywanie wiedzy na temat efektywnych metod uprawy,
- przekazywanie wiedzy na temat upraw odpornych na lokalne warunki klimatyczne,
- dostęp do kredytów na działalność zarobkową,
- dostęp do rynków zbytu,
- wzrost dochodu.