Zwiastowanie Pańskie
Leonardo da Vinci, Zwiastowanie, 1472-75.
Dziś obchodzimy uroczystość Zwiastowania Pańskiego. To przypomnienie wydarzenia, od którego rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, skromnej dziewczyny z Nazaretu, aby zwiastować Jej, że urodzi Syna Bożego. Oznajmił Jej również, że pocznie Go w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego. Tajemnica Wcielenia jest nierozerwalnie związana z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa
Ks. Jan Augustynowicz napisał na w piśmie Niedziela:
„Matka Boża zgodziła się nie tylko na niezwykłe macierzyństwo. Jej zgoda dotyczy także Jej Syna Jezusa Chrystusa, którego czeka męka na krzyżu, śmierć, a w ciągu ziemskiego życia - niezrozumienie, nawet wśród osób najbliższych. Z tychże powodów uroczystość Zwiastowania Pańskiego ma wielkie chrystologiczne i mariologiczne znaczenie. Ma również wymiar czysto ludzki. Uczy nas bowiem szacunku dla życia ludzkiego od samego momentu jego poczęcia. Podkreśla też niezwykłą rolę macierzyństwa, które w naszych czasach jest przez wielu ludzi mocno deprecjonowane”.
Leopold Staff
Zwiastowanie
Ave Maria! Bądź pozdrowiona!
Słońce się w zachód przed tobą chyli
Z czcią, że co z ciebie zrodzi się, skona
W jego konania bolesnej chwili.
Ave Maria! Kłoni się tobie
Łanem szumiący kłos zboża świeży,
Że w wieczór trwogi, w smutku żałobie,
Chlebem Ostatniej będzie Wieczerzy.
Ave Maria! Rosa upada
Do stóp twych kornym pereł haraczem,
Że kiedyś żalu godzina blada
Krople jej zmiesza z twych oczu płaczem.
Ave Maria! Skroń tobie pieści
Powiew lecący z niw dali pustej,
Że skroń osuszy z potu boleści,
Gdy Weroniki zabraknie chusty.
Ave Maria! Lilie łąkowe
Wielbią cię w słodkich woni podzięce,
Że ujmiesz cierniem wieńczoną głowę
W swoje przeczyste, lilijne ręce.
Ave Maria! Nad zmierzchłą glebą
Skowronki wdzięczne ślą tobie pienie,
Że na swych skrzydłach uniosą w niebo
Zgasłej miłości ostatnie tchnienie.
Ave Maria! Mrok się uniża
Do stóp twych, pełznąc wśród niemej głuszy,
By cię przebłagać, że u stóp krzyża
Kirem rozpaczy legnie ci w duszy.
Ave Maria! Bądź pozdrowiona,
Że cała wieczność będzie ci dłużna
Plonu z katuszy twojego łona,
Bo najszczytniejszą z ofiar jest - próżna.