Święto Zwiastowania Pańskiego

Dziś obchodzimy uroczystość Zwiastowania Pańskiego. To przypomnienie wydarzenia, od którego rozpoczęła się nowa era w dziejach ludzkości. Archanioł Gabriel przyszedł do Maryi, skromnej dziewczyny z Nazaretu, aby zwiastować Jej, że urodzi Syna Bożego. Oznajmił Jej również, że pocznie Go w cudowny i dziewiczy sposób za sprawą Ducha Świętego. Tajemnica Wcielenia jest nierozerwalnie związana z tajemnicą śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.

Oto Ja służebnica Pańska

„Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.

Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”.

Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.

Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”.

Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?”

Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”.

Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!”

Wtedy odszedł od Niej anioł”.

(Łk 1, 26-38)

Jacek Malczewski, Zwiastowanie

Wszyscy jesteśmy adresatami tajemnicy Wcielenia

„Zwiastowanie objawia prawdę o Bogu i o Tobie, Maryjo. Słowa Archanioła Gabriela przekazują również zamiary Boga wobec każdego z nas. Wszyscy jesteśmy adresatami tajemnicy Wcielenia. Jednakże w Pozdrowieniu Anielskim to Ty jako pierwsza zostałaś wywołana po imieniu przed cały rodzaj ludzki. Nazwana Niewiastą pełną łaski, otrzymałaś do spełnienia wyjątkową rolę. Bóg Ojciec pragnie, abyś została Matką Jego Syna. Pod Twoim Niepokalanym Sercem Odwieczne Słowo ma przyjąć ludzkie ciało. Właśnie dzięki Tobie ludzka natura odtąd ma się stać drugą naturą Chrystusa. Oto Bóg otwiera przed Tobą swoje Serce! Czy spodziewałaś się, że Ojcem Twego Jedynego Syna będzie sam Bóg? Nikt poza Tobą nie dostąpił takiej godności. Pytasz więc, jak się to stanie, skoro nie znasz męża. Tak, masz prawo pytać! Twoje dziewicze Serce poddaje wszystko rozeznaniu w świetle Bożej prawdy. Złożyłaś przecież Bogu ślub czystości. Szanując to, Boży Posłaniec wyjaśnia, że zostaniesz osłonięta mocą Najwyższego. Natychmiast zrozumiałaś, że ta odpowiedź nawiązuje do wiary Ojców, do tajemnicy Arki Przymierza i obrazu Namiotu Spotkania. Za czasów Mojżesza zarówno Arka Przymierza, jak i Namiot Spotkania były otaczane chwałą Boga. Jakże często zstępowała ona pod postacią obłoku, spowijając nim najświętsze miejsce, tzw. Przebłagalnię. Teraz zaś Ciebie ogarnie moc i chwała Ducha Świętego, by Odwieczne Słowo stało się ciałem. To Duch Boży osłoni Cię. Właśnie teraz, bez udziału mężczyzny, w cieniu prawicy Najwyższego masz począć Syna Bożego. Jakże błogosławiona jesteś, Maryjo! Błogosławiona między niewiastami na zawsze! Ty stajesz się Matką Bożą, Matką żyjącego Boga. Dajesz nam Najwspanialszy Owoc Twojego łona – Zbawiciela. To On przebłaga Ojca za nasze grzechy. Ty jesteś Arką Jego Przymierza z nami. Twoje Niepokalane Serce jest przebłagalnią, pod którą On sam przygotowuje dla Ojca ofiarę miłą, czystą i świętą. Ty Mu w tym towarzyszysz i pomagasz. O Maryjo, uproś nam więc u Syna taką dyspozycję dusz i ciał, abyśmy jak Ty mogli czerpać pełnię łaski z przyjścia Emmanuela. Niech i w naszych sercach objawi się Jego największy dar – mesjański pokój. Ten dar Boży wyzwala z lęków i wprowadza w komunię zaufania względem woli Bożej. Niech Twoje Niepokalane Serce wyprasza nam harmonię naszych pragnień z pragnieniami Bożego Ducha. Niech i w nas, i przez nas wypełnią się plany Boże”.

(O. Stanisław Przepierski OP)