Spotkanie polskojęzycznych kapłanów w Oslo
SPOTKANIE W OSLO: 27 marca 2017. Wikariusz generalny Msgr. Hai (w pierwszym rzędzie, piąty od prawej), w pierwzym rzędzie (od lewej) o. Piotr Śledź, ks. Piotr Gwiżdż, o. Janusz Fura, Marta Tomczyk-Maryon dziennikarz w OKB, o. Zygmunt Majcher, o. Anthony Erragudi, ks.Waldemar Bożek, ks. Wojciech Knutelski, Lilia Grube doradca ds personalnych, ks. Łukasz Gruchała. W drugim rzędzie (od lewej) ks. Marcin Zych, ks. Piotr Gąsior, o. Jerzy Grzanka, o. Grzegorz Gryz, o. Elizeusz Ryszard Górski, ks. Oskaras Volskis, ks. Dawid Banaś, ks. Valdemaras Lisovskis, o. Hallvard Hole, o. Gustaw Brzozowski.
Tekst i zdjęcia: Marta Tomczyk-Maryon
We wtorek 27 lutego w siedzibie Diecezji Oslo odbyło się spotkanie polskojęzycznych kapłanów sprawujących posługę w Norwegii.
Celem spotkania było bliższe zapoznanie się z księżmi i ojcami odpowiedzialnymi za polskie duszpasterstwo w parafiach oraz omówienie ważnych i aktualnych tematów związanymi z ich zadaniami.
Wydarzenie otwarła Msza św. w katedrze św. Olava. Została ona odprawiona przez wikariusza generalnego Msgra. Haia w asyście wszystkich polskich księży przybyłych na spotkanie.
Po wspólnym lunchu odbyły się wykłady, prezentacje i dyskusje.
Rozpoczął je wikariusz generalny Msgr. Hai powitaniem polskojęzycznych księży. W swojej przemowie zwrócił uwagę na znaczącą różnicę między sytuacją katolików w Norwegii i w innych krajach.
„Sytuacja w Diecezji Oslo różni się od większości diecezji na świecie. Zazwyczaj „urodzeni” katolicy stanowią większość a emigranci są w mniejszości. U nas jest odwrotnie. Liczba zarejestrowanych katolików w OKB w roku 2017 wyniosła 140 023 (plus 12901 zarejestrowanych za granicą) z 198 różnych narodowości”.
Oznacza to, że 76,5% katolików mieszkających w Norwegii jest urodzonych poza tym krajem. Liczba zarejestrowanych polskich katolików wynosi 63 919. W tej liczbie nie znajdują się osoby, które mają D-numer oraz dzieci urodzone w Norwegii.
Msgr. Hai podkreślił, że taka sytuacja stanowi wyzwanie dla pracy duszpasterskiej oraz nadaje nowe znaczenia słowu „integracja”. Odwołał się również do wypowiedzi biskupa Eidsviga, który nakreślił główne zadania OKB wobec wierzących:
„Że robimy to, co do nas należy. Zapewniamy naszym wierzącym właściwą ofertę Mszy św. Dlatego Msza musi być dostępna tam, gdzie wierzący mieszkają i powinna być odprawiana w języku, który rozumieją. Nasza katecheza musi dotrzeć do wszystkich. Ci którzy potrzebują porady duchowej, znajdą księży, z którymi będą mogli porozmawiać”.
(Wywiad z biskupem Eidsvigiem)
Na koniec wyraził nadzieję, że wszyscy polscy katolicy mieszkający w Norwegii otrzymają to, czego potrzebują w życiu duchowym. Zaznaczył również, że Polska jest krajem z wysoką liczbą powołań.
„Musimy także odważyć się myśleć o tym, w jaki sposób nasza młodzież może odnaleźć drogę do kapłaństwa”, powiedział.
Następnym punktem spotkania było wystąpienie szefowej administracji OKB Anne-Mette Ringdal, która zaprezentowała nowy schemat organizacyjny OKB. Na pytanie odpowiadał również ksiądz Pål Bratbak, wikariusz biskupi ds. duszpasterskich.
Po krótkiej przerwie odbyła się prezentacja kapłanów oraz zakresu ich obowiązków. W spotkaniu wzięło udział 18 polskojęzycznych księży i braci z całej Norwegii: Janusz Fura, Łukasz Gruchała, Piotr Gwiżdż, Piotr Gąsior, Dawid Banaś, Oskaras Volskis, Valdemaras Lisovskis, Zygmunt Majcher, Elizeusz Ryszard Górski, Gustaw Brzozowski, Grzegorz Gryz, Hallvard Hole, Marcin Zych, Piotr Śledź, Anthony Erragudi, Waldemar Bożek, Jerzy Grzanka, Wojciech Knutelski.
Następnie Msgr. Hai omówił protokoły przedmałżeńskie w OKB oraz zasady współpracy proboszcza i wikariusza generalnego.
Na zakończenie spotkania polski dziennikarz OKB, Marta Tomczyk-Maryon przedstawiła pismo internetowe Informator Katolicki znajdujące się od początku grudnia na stronie katolsk.no Zaprezentowała również plany rozwoju pisma i zachęciła księży do reklamowania Informatora wśród wiernych oraz zaprosiła ich do współpracy.
Wszystkie punkty programu wywołały żywą dyskusję i zainteresowanie. Dowodzi to, że tego rodzaju spotkania są potrzebne, i że warto je kontynuować.