Najświętsza Maria Panna z Lourdes
Dziś Kościół wspomina Najświętszą Marię Pannę z Lourdes. Nie jest przypadkiem, że tego samego dnia obchodzimy również Światowy dzień Chorego.
11 lutego 1858 roku w małym miasteczku położonym u stóp Pirenejów ukazała Matka Boża. Podczas osiemnastu objawień Maryja wzywała do modlitwy i pokuty.
Bernadeta
Bernadeta Soubirous była skromną dziewczyną pochodzącą z ubogiej rodziny. Zdarzało się, że jej rodzice i troje rodzeństwa głodowali. Jak podają źródła historyczne dziewczyna była słabego zdrowia, cierpiała na astmę i była analfabetką. Podobno w wieku 14 lat chodziła do szkoły razem z siedmiolatkami, aby lepiej poznać katechizm. Było to konieczne, aby mogła otrzymać sakrament I Komunii św.
A jednak to właśnie tej niepozornej i niewykształconej dziewczynie objawiła się Matka Boża. Stało się obok groty Massabielskiej. W tym widzeniu Najświętsza Maria Panna ukazała się jako młoda kobieta w białej sukni, trzymająca w prawej dłoni różaniec.
W pierwszym momencie nikt nie dawał wiary słowom Bernadety, jednak objawienia zaczęły się powtarzać, a następne miało miejsce już 14 lutego. Kolejne zdarzyły się między 18 lutego a 16 lipca. Z czasem dziewczynce zaczęli towarzyszyć inni ludzie, mieszkańcy miasteczka, jednak nikt z nich nie widział Matki Bożej. Obserwując modlącą się Bernadetę nie mieli wątpliwości, że są świadkami rozmowy pasterki z Matką Bożą. Jeden z nich, miejscowy lekarz dr Pierre Dozous wyznał: „Rzeczywiście. Ta dziewczynka ma przed sobą istotę nadprzyrodzoną".
25 lutego Piękna Pani powiedziała do Bernadety: „Idź do źródła, napij się z niego i umyj twarz” i wskazała dziewczynce miejsce, w którym ma wykopać dołek. Gdy Bernadeta spełniła to polecenie z ziemi wypłynę
ło cudowne źródło. Za jego sprawą wielu ludzi dostąpiło później cudu uzdrowienia; pierwsze miało miejsce już 1 marca. 2 marca Piękna Pani poprosiła o wzniesienie kaplicy w miejscu objawień.
Bernadetta Soubirous w grocie Massabielle (zdjęcie z 1863)
Po objawieniach
Trzy lata później Bernadeta rozpoczęła nowicjat u sióstr posługujących chorym (Soeurs de la Charité et de l’Instruction Chrétienne de Nevers). W 1866 r. na zawsze opuściła Lourdes i przeniosła się do domu zgromadzenia w Nevers. Rok później złożyła śluby zakonne. Została pomocnicą pielęgniarki w klasztornej infirmerii.
Z pokorą znosiła upokorzenia ze strony innych sióstr, którym nie mieściło się w głowie, że Matka Boża mogła ukazać się prostej dziewczynie. Zdrowie Bernadety stale się pogarszało. Ostatnie pół roku spędziła w łóżku, które nazywała „białą kaplicą”. Zmarła 16 kwietnia 1879, mając 35 lat.
Po beatyfikacji w 1925 r., jej nienaruszone ciało umieszczono w relikwiarzu, w kaplicy klasztoru Saint-Gildard w Nevers, a osiem lat później została kanonizowana.
Lourdes
Od pierwszego uzdrowienia, 1 marca 1858 roku chorzy napływają do Lourdes, gdzie mieści się Sanktuarium Matki Bożej. Przybywają tuz nadzieją na uzdrowienie ciała lub szukając sił do znoszenia cierpienia. Każdego roku Lourdes odwiedza 6 milionów pielgrzymów.
Kościół katolicki uznał oficjalnie 70 cudów i ok. 7 tys. uzdrowień, których nie dających się wyjaśnić naukowo. Siedem pierwszych cudów odegrało rolę w uznaniu objawień za prawdziwe.
Związek chorych z pirenejskim sanktuarium spowodował, że gdy w 1992 r. Jan Paweł II ustanowił Światowy Dzień Chorego, na jego datę wybrał dzień pierwszego objawienia Matki Bożej w Lourdes. Tam też, w 1993, 2004 i 2008 r. odbyły się centralne obchody tego Dnia.
Sanktuarium Matki Bożej w Lourdes
Przeczytaj więcej:
Artykuł o objawieniach w Lourdes
Orędzie papieża Franciszka na XXVIII Światowy Dzień Chorego