Kardynał Karl Lehmann podczas sesji plenarnej Konferencji Biskupów Niemieckich w Fuldzie, 24 września 2007. Zdjęcie: REUTERS/Kai Pfaffenbach/File Photo/NTB Scanpix
W niedzielę 11 marca zmarł kardynał Karl Lehmann. W swoim życiu i pracy dążył do porozumienia i jedności. Wiele razy dawał również wyraz swojej przyjaźni do Polski.
Jego zawołanie biskupie State in fide (Trwajcie w wierze) przyświecało mu w pracy i życiu.
Karl Lehmann urodził się 16 maja 1936 r. w Sigmaringen w archidiecezji Fryburg Bryzgowijski. We Fryburgu i Rzymie studiował teologię i filozofię. Święcenia kapłańskie przyjął w 1963. Rok później pojechał do Monachium, a potem do Münster jako asystent naukowy uczestniczącego w obradach II Soboru Watykańskiegowybitnego teologa niemieckiego o. Karla Rahnera SI.
Uzyskał doktoraty z teologii i i filozofii. Został profesorem dogmatyki w Moguncji, a w latach 1971-83 był wykładowcą dogmatyki i teologii ekumenicznej we Fryburgu.
Ma na swoim koncie 1,5 tys. publikacji, w których podejmował w nich m.in. tematy dialogu między wiarą, teologią i Kościołem a współczesną nauką i kulturą.
W roku 1983 objął Biskupstwo Moguncji. Przez Papieża Jana Pawła II w 2001 został powołany w skład Kolegium Kardynalskiego.
W związku z osiągnięciem wieku emerytalnego w 2011 roku kardynał zwrócił się do Benedykta XVI z prośbą o zwolnienie go z obowiązków biskupa Moguncji. Jego prośba nie została jednak przyjętą. Ostatecznie papież Franciszek przyjął jego rezygnację 16 maja 2016. Kardynał Lehman sprawował swoją biskupią posługę przez 33 lata.
Kardynał Lehman był przyjacielem Polski, czemu wielokrotnie dawał wyraz. Na przykład w liście do Episkopatu Polski, napisanym w roku 2004 z okazji przystąpienia Polski do Unii Europejskiej zwrócił uwagę, że poszerzenie UE stanowi „zwieńczenie procesu odzyskiwania wolności i wspólnoty w Europie”. Podkreślił również, że proces ten nie byłby możliwy bez osobistego zaangażowania Papieża Jana Pawła II, a także bez „odważnego świadectwa wielu polskich biskupów oraz wiernych”. Uważał, że Europa potrzebuje Polski, która może się przyczynić do wzmocnienia misji chrześcijańskiej”.
W wywiadach był wiele razy pytany, o to, jakie wartości są dla niego najważniejsze, niezmienni odpowiadał, że jest to „poszukiwanie Boga we wszystkich sprawach”.
Cechami, które budziły jego sprzeciw i odrzucenie były „arogancja połączona z niechęcią do nauki, brak tolerancji i służalczość”.