Zanim panna młoda ubierze białą suknię, a w kościele zabrzmi Marsz weselny Mendelssohna, narzeczeni muszą wykonać sporo pracy. Ślub to nie tylko piękna i romantyczna uroczystość, ale również sakrament i akt prawny, do którego trzeba się odpowiednio przygotować. Podpowiadamy, jak to zrobić.
Tekst: Marta Tomczyk-Maryon
Po pierwsze: przemyśleć i uświadomić sobie czym jest sakrament małżeństwa
Zawarcie małżeństwa to potwierdzenie i uświęcenie miłości między kobietą i mężczyzną. Dla katolików to sakrament, czyli nierozerwalny związek dwojga ochrzczonych, których Chrystus uświęca i uzdalnia do spełniania obowiązków małżeńskich i rodzinnych. Najważniejszym warunkiem zawarcia takiego związku jest zatem wiara, że w momencie zawierania małżeństwa przychodzi Jezus.
Uświadomienie sobie tego jest ważne, ponieważ wiąże się z odpowiedzialnością i konsekwencjami.
Po drugie: kurs przedmałżeński
Zawarcie sakramentu małżeństwa wymaga odpowiedniego przygotowania. Oznacza to, że narzeczeni powinni wziąć udział w kursach przedmałżeńskich (et ekteskapsforberedende kurs), jakie są organizowane we wszystkich parafiach w Polsce i w Norwegii. Trzeba to jednak zaplanować z wyprzedzeniem, ponieważ na pierwszą rozmowę w kancelarii parafialnej, jaka odbywa się na 3 miesiące przed datą ślubu (o tym poniżej), należy przyjść ze świadectwem odbycia takiego kursu (świadectwo katechizacji przedmałżeńskiej). Kurs przedmałżeński to około 4-5 spotkań. Rozsądnie jest zaplanować go odpowiednio wcześniej przed zawarciem małżeństwa. W Norwegii można takie kursy odbyć w języku norweskim i angielskim. Istnieje również możliwość odbycia kursu w języku polskim, bowiem polscy księża np. z trzech parafii w Oslo: St. Olav, St. Hallvard i St. Johannes Apostel og Evangelist prowadzą nauki przedmałżeńskie. O daty tych spotkań należy dowiadywać się w parafiach lub na stronach internetowych parafii. Osoby biorące udział w kursie składają ofiarę.
Po trzecie: dokumenty
Aby zawrzeć sakramentalny związek małżeński na 3 miesiące przed planowaną datą małżeństwa należy zgłosić się do kancelarii parafialnej jednego z narzeczonych na pierwszą rozmowę kanoniczno-duszpasterską i spisanie protokołu.
Jeśli sakrament małżeństwa jest udzielany w innej parafii niż sporządzony protokół, wówczas do tej parafii jest wysyłana licencja. Dlatego wcześniej narzeczeni ustalają z księdzem, gdzie zawierają sakrament małżeństwa i gdzie są przeprowadzane rozmowy.
Kilka uwag …
- Przynależność do parafii jest na podstawie zamieszkania, a nie zameldowania (powyżej 3 miesięcy) /KPK kan.102-107/;
- Aby przeprowadzić rozmowy przedmałżeńskie w Norwegii narzeczeni muszą posiadać numery personalne (na tej podstawie otrzymują zaświadczenia ze Skatteetaten o stanie cywilnym);
- Jeśli rozmowy przedmałżeńskie są w Norwegii, a sakrament w parafii w Polsce to licencja do pobłogosławienia jest przesyłana do tej parafii;
- Jeśli narzeczeni zawierają małżeństwo konkordatowe w Polsce, muszą pamiętać, aby do parafii zawierania sakramentu małżeństwa dostarczyć trzy egzemplarze „Zaświadczenia o braku okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa”, wydanego przez kierownika USC miejsca zameldowania jednego z narzeczonych w Polsce;
- Małżeństwo konkordatowe zawarte w Polsce ma skutki cywilne. Potwierdzenie cywilne, zawartego konkordatowego małżeństwa w kościele, można uzyskać w USC miejsca zawierania;
- Aby zawarte małżeństwo w Polsce było uznane w Norwegii, należy postarać się o tzw. „Apostille” (Dział Legalizacji Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Warszawie). Z tak potwierdzonym dokumentem należy zgłosić się do Skatteetaten.
Wymagane dokumenty na pierwszą rozmowę kanoniczno-duszpasterską w Norwegii z udzieleniem sakramentu małżeństwa w Polsce (3 miesiące przed ślubem):
- dowód tożsamości;
- metryka chrztu św. z adnotacją o bierzmowaniu (6 miesięcy ważności);
- świadectwo katechizacji przedmałżeńskiej;
- „sivilstandsbekreftelse”, czyli dokument potwierdzający stan cywilny (w Norwegii dokument ten jest wydawany przez Skatteetaten „Utskrift av oppysninger registrer”).
Można ten dokument uzyskać przez stronę internetową: http://www.skatteetaten.no/no/Person/Folkeregister
- dane dwóch świadków (imię i nazwisko, data i miejsce urodzenia, adres zamieszkania);
- jeśli narzeczeni są po ślubie cywilnym to wówczas przynoszą ze sobą: odpis aktu małżeństwa cywilnego w języku angielskim oraz ze Skatteetaten tzw. „sivilstandshistorikk”
- strona owdowiała świadectwo zgonu współmałżonka z parafii miejsca pogrzebu.
Jeśli narzeczeni zawierają małżeństwo w Kościele w Norwegii ze skutkami cywilnymi, zgłaszają się 3 miesiące przed planowaną datą małżeństwa na rozmowę kanoniczno-duszpasterską. Oprócz dowodów osobistych, metryki chrztu z adnotacją o bierzmowaniu i świadectwa katechizacji przedmałżeńskiej, przynoszą także następujące dokumenty ze Skatteetaten:
- „prøvingsattest” /dłuższy czas oczekiwania/;
- „sivilstandshistorikk”.
Małżeństwo konkordatowe
Małżeństwo konkordatowe weszło do prawodawstwa polskiego wraz z konkordatem z 1998 r. podpisanym przez Polskę oraz Stolicę Apostolską. Jest to małżeństwo sakramentalne (kościelne), które wywiera skutki cywilno-prawne. Kiedyś, tzn. w czasach PRL, by zawrzeć małżeństwo kościelne, sakramentalne, trzeba było najpierw zawrzeć małżeństwo cywilne. Teraz nie ma takiej konieczności dla ludzi wierzących, choć dalej można zawierać najpierw małżeństwo cywilne, a potem kościelne.