Opublikowane 24. Maj 2018
|
Uaktualniono 24. Maj 2018
Link copied to clipboard!
Obraz
Olga Tokarczuk podczas konferencji prasowej promującej film Pokot zrealizowany przez A. Holland na podstawie jej książki Prowadź swój pług przez kości umarłych. 12 luty 2017. Zdjęcie: REUTERS/Michele Tantussi/Scanpix
Jestem pierwszą w historii laureatką z Polski. Jestem z tego bardzo dumna.
Tekst: Marta Tomczyk-Maryon
Olga Tokarczuk została laureatką Man Booker International Prize. Nagrodę otrzymała za książkę Bieguni. Powieść w angielskiej wersji językowej ukazała się pod tytułem Flights i została przetłumaczona przez Jennifer Croft.
Nagroda Bookera uchodzi za jedną z najbardziej prestiżowych na świecie. Od roku 1969 do 2014 była przyznawana autorom pochodzącym ze Wspólnoty Brytyjskiej, Irlandii i Zimbabwe. Ostatnie edycje są już otwarte dla wszystkich autorów piszących po angielsku.
Natomiast Międzynarodowa Nagroda Bookera, którą otrzymała Tokarczuk, jest przyznawana od 2004 za najlepszą powieść przetłumaczoną na język angielski. Laureaci (autorzy i tłumacze) za zwycięstwo otrzymują po 25 tys. funtów.
Obraz
Gala i przemówienia
Nagroda została wręczona na uroczystej gali w londyńskim Victoria and Albert Museum. Olga Tokarczuk jest pierwszą Polką w historii, która została uhonorowana Man Booker International Prize. Przyjmując nagrodę, dziękowała swojej tłumaczce za pełną poświecenia pracę.
Powiedziała również: „Chciałabym wspomnieć, że jestem pierwszą w historią laureatką z Polski. Jestem z tego bardzo dumna”.
Podczas wystąpienia podkreśliła uniwersalny wymiar literatury:
„Nie wierzę w literatury narodowe. Uważam, że literatura to żywy byt, który po prostu pojawia się w jakimś języku, a potem przechodzi do kolejnego. Można więc powiedzieć, że literatura to kolejny cud”.
Pisarka zdradziła też, że ma na sobie te same kolczyki, które kupiła pracując w 1987 roku, w czasach studenckich w jednym z eleganckich londyńskich hoteli.
„Dziś wracam w tych kolczykach jako zdobywczyni nagrody Bookera” powiedziała z radością.
Komentarze
Marcin Baniak, dyrektor ds. promocji Wydawnictwa Literackiego, polskiego wydawcy nagrodzonej powieści powiedział, że uhonorowanie Tokarczuk tą nagrodą będzie kolejnym przełomowym krokiem w jej karierze.
Przewodnicząca jury, Lisa Appignanesi, podkreśliła, że Bieguni idealnie pokazują specyfikę naszych czasów:
„Wszyscy jesteśmy w jakimś sensie migrantami, którzy gdzieś zmierzają, a coś innego pozostawiają. Ta książka przepełniona jest jednocześnie poczuciem straty, jak i pragnieniem ucieczki”.
Poprosiłam o komentarz mieszkającą w Norwegii Joannę Rzadkowską, która jest psychologiem, poetką, tłumaczką i krytykiem literackim.
„Cieszę się, że Tokarczuk wygrała tak prestiżową nagrodę. Jej książka Bieguni jest moją ulubiona z jej dorobku. Książka została bardzo dobrze przetłumaczona w 2012 roku na norweski przez Aldonę Szczepańską. Mam nadzieje, że więcej Norwegów teraz odkryje książki Tokarczuk. Wydawnictwo Gyldendal planuje też niedługo wydać powieść Prowadź swój plug przez kości umarłych”.
Olga Tokarczuk
Obraz
(ur.1962) - wybitna polska prozaiczka i eseistka. Studiowała psychologię, znawczyni filozofii i Junga. Ma na swoim koncie wiele powieści i zbiorów opowiadań. Jej debiutem prozatorskim była powieść Podróż ludzi Księgi z roku 1993. Kolejne powieści E.E. (1995), Prawiek i inne czasy (1996) oraz Dom dzienny, dom nocny (1998) potwierdziły jej talent i ugruntowały wysoką pozycję wśród polskich prozaików. Wydała również zbiory opowiadań: Szafa (1997), Gra na wielu bębenkach (2001). Opublikowane po roku 2007 utwory Tokarczuk to m.in. powieść Prowadź swój pług przez kości umarłych zbiór esejów Moment niedźwiedzia, powieść Księgi Jakubowe i Opowiadania bizarne.
Powieść Bieguniukazała się w Polsce w roku 2007. Została nagrodzona najważniejszą nagrodą literacką w Polsce – Nike. To książka stanowiącą swoiste studium psychologii podróży.
Obraz
„Tytuł książki jest zarazem nazwą dawnej prawosławnej sekty uważającej, iż pozostawanie w jednym miejscu naraża człowieka na ataki Złego, więc ciągłe przemieszczanie się służy zbawieniu duszy. Podobna, choć bardziej świecka motywacja - związana raczej z pragnieniem wolności - przyświeca bohaterom poszczególnych wątków powieści. W książce pojawia się więc kobieta opiekująca się niepełnosprawnym dzieckiem, która pod wpływem doznanego w cerkwi objawienia nie wraca do domu; australijska badaczka po latach wracająca do Polski do śmiertelnie chorego przyjaciela; matka odchodząca wraz z dzieckiem od męża w trakcie wczasów w Chorwacji; mamy też opowieść o przetransportowaniu do Polski serca Chopina. Ważny jest również wątek XVII-wiecznego anatoma profesora Ruyscha, jego córki i jego kolekcji preparatów, ostatecznie sprzedanej do carskiej Rosji”.