„Kontemplacja Serca Jezusa w Eucharystii skłoni wiernych do poszukiwania w tym Sercu niezgłębionej tajemnicy kapłaństwa Chrystusa i kapłaństwa Kościoła. W komunii z braćmi pozwoli im zasmakować duchowej słodyczy miłości, czerpanej u samego źródła” - napisał św. Jana Paweł II w roku 1999 w Orędziu na stulecie poświęcenia ludzkości Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.
Dziś obchodzimy uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. To zakorzenione w średniowiecznej mistyce święto miało początkowo charakter prywatny i lokalny. Kult Serca Pana Jezusa występował w religijności i doświadczeniach mistycznych kilku świętych. Najczęściej wymienia się tu postacie św. Mechtyny (1241-1298), św. Gertudy (1250-1303) i św. Małgorzaty z Kortony (1252-1297). Jednak największa rola w upowszechnieniu nabożeństwa do NSPJ przypada francuskiej zakonnicy, wizytce św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690). Dostąpiła ona łaski wizji mistycznych, w których Jezus objawił jej swoje Serce i zachęcił do ustanowienia święta w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała. Uroczystość ta miała być wynagrodzeniem za ludzką „niewdzięczność, wzgardę, nieuszanowanie, lekceważenie, oziębłość i świętokradztwa”. W ostatniej wizji, jakiej doświadczyła francuska zakonnica było także dwanaście obietnic Jezusa dla tych, którzy będą oddawać część Jego Sercu.
Dwanaście obietnic - łask jakie spotkają czcicieli Serca Jezusowego, objawionych św. Małgorzacie Marii Alacoque :
Obraz
1. Dam im łaski, potrzebne w ich stanie.
2. Ustalę pokój w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał w utrapieniach.
4. Będę ich pewną ucieczką w życiu, a szczególnie w godzinę śmierci.
5. Będę im błogosławił w ich przedsięwzięciach.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło i ocean miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe prędko dojdą do doskonałości.
9. Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony.
10. Osoby, które będą to nabożeństwo rozszerzały, będą miały imię swoje wypisane w Sercu moim.
11. Dam kapłanom dar wzruszania serc nawet najzatwardzialszych.
12. W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez Sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia.
Święto miało początkowo charakter lokalny, szczególnie popularne było w Polsce, o czym świadczy fakt, że na prośbę polskich biskupów w roku 1765 papież Klemens XIII ustanowił liturgiczne święto Boskiego Serca Pana Jezusa, wraz ze Mszą św. i oficjum brewiarzowym. Ten przywilej dotyczył ówczesnego Królestwa Polskiego i jednej Konfraterni Najświętszego Serca w Rzymie.
W roku 1856 papież Pius IX rozszerzył święto na cały Kościół. Natomiast Leon XIII w roku 1899 oddał Sercu Jezusowemu w opiekę cały Kościół i rodzaj ludzki. Natomiast św. Jan Paweł II ustanowił w tym dniu modlitwę za świętość kapłanów.
